Meute de loups
Ważne => Zapisy => Wątek zaczęty przez: Brytney w Luty 03, 2013, 14:21:08
-
Aby zapisać się do watahy trzeba wypełnić:
Imię wilka-
Płeć-
Wiek-
zainteresowania-
Ulubione zajęcia-
moc(tylko jedna)-
Historia wilka przed dołączeniem do watahy-
-
Imię wilka: Reventon (Rev)
Płeć: Basior (samiec)
Wiek: 5 lat
Zainteresowania: Magia,książki,polowania,wojny
Ulubione Zajęcie: Różne...Trudno wybrać...
Moc: Panowanie nad żywiołem ognia
Historia: Urodzony jako Demon w watasze która składała się wyłącznie z tych istot.Były chciwe,zabijały siebie dookoła.Miał też brata,który po urodzeniu gdzieś zniknął.Nikt nie wie gdzie i czy w ogóle wróci.W końcu inna wataha wściekła,że zabijamy im wilki rzuciła nam wyzwanie.Demony śmiały się z wyzwania i zapomniały o wojnie.Nie organizowały żadnych treningów.Prowadziły normalne życie. W dzień początku wojny demony ze śmiechem i rozbawieniem w oczach rzuciły się do ataku.jednak tamta wataha była silniejsza.W mig wytępiła wszystkich demonów.Reventon schował się w pobliskim mrocznym lesie.Zaczął podróżować z dala od miejsca wojny.Zrezygnował z bycia demonem i gdy był dorosły spotkał swojego brata Nocturna.
-
pozycja 5 zwiadowca
PS:chcesz jaskinie?
-
Tak.
-
Uwaga!
bicon mi wysłała wszystko na PW. Ale prosze tak nierobić
zostaje Łowcą
-
Imię wilka- Doom
Płeć- Wilczyca
Wiek-3 lata
zainteresowania-Wędrówka
Ulubione zajęcia-wędrówka,
moc-panowanie na żywiołem wody
Historia wilka przed dołączeniem do watahy-Żyłam w małej watasze. Nie miała nazwy. Nie miała własnych terenów. Wiecznie wędrowaliśmy. Często znajdował nas głód. Zatrzymywaliśmy się niezbyt często. Zawsze przeganiani. Ja i moje rodzeństwo wcześnie musieliśmy stać się dorośli. Część zdechła nie mogąc znieść trudów. To była rozpaczliwa próba istnienia. Rozpaczliwe trzymanie się życia. Umierali najstarsi i najmłodsi. Ja jako najstarsza z miotu miałam największe szanse przeżycia. Ale i tak były marne. Każdy z nas był wiecznie nadąsany, mrukliwy i nieufny. Nie było miłości, zaufania, przyjaźni. Liczyła się jedynie chęć przetrwania. Gdy dorosłam zdecydowałam się odejść. Matka oświadczyła tylko"mniej gąb do karmienia" na moje zapytanie. To były ostatnie słowa w mojej watasze. Żyłam sama nadal przeganiana ale miałam poczucie wolności. Ono dawało mi siłę. Wreszcie dotarłam tutaj. Kto wie co mnie spotka.
-
5. Zwiadowca