1
Zapisy / Odp: Rozdziel umiejętności wilka
« dnia: Luty 05, 2013, 17:55:11 »Siła:10
Zręczność:15
Szybkość:15
Czujność:10
Odwaga:5
Energia:10
Pokaż wiadomości
Ta sekcja pozwala Ci zobaczyć wszystkie wiadomości wysłane przez tego użytkownika. Zwróć uwagę, że możesz widzieć tylko wiadomości wysłane w działach do których masz aktualnie dostęp.
Strony: [1]
Siła:10
Zręczność:15
Szybkość:15
Czujność:10
Odwaga:5
Energia:10
2
Zapisy / Odp: Zapisy
« dnia: Luty 05, 2013, 17:54:01 »
Imię wilka- Doom
Płeć- Wilczyca
Wiek-3 lata
zainteresowania-Wędrówka
Ulubione zajęcia-wędrówka,
moc-panowanie na żywiołem wody
Historia wilka przed dołączeniem do watahy-Żyłam w małej watasze. Nie miała nazwy. Nie miała własnych terenów. Wiecznie wędrowaliśmy. Często znajdował nas głód. Zatrzymywaliśmy się niezbyt często. Zawsze przeganiani. Ja i moje rodzeństwo wcześnie musieliśmy stać się dorośli. Część zdechła nie mogąc znieść trudów. To była rozpaczliwa próba istnienia. Rozpaczliwe trzymanie się życia. Umierali najstarsi i najmłodsi. Ja jako najstarsza z miotu miałam największe szanse przeżycia. Ale i tak były marne. Każdy z nas był wiecznie nadąsany, mrukliwy i nieufny. Nie było miłości, zaufania, przyjaźni. Liczyła się jedynie chęć przetrwania. Gdy dorosłam zdecydowałam się odejść. Matka oświadczyła tylko"mniej gąb do karmienia" na moje zapytanie. To były ostatnie słowa w mojej watasze. Żyłam sama nadal przeganiana ale miałam poczucie wolności. Ono dawało mi siłę. Wreszcie dotarłam tutaj. Kto wie co mnie spotka.
Płeć- Wilczyca
Wiek-3 lata
zainteresowania-Wędrówka
Ulubione zajęcia-wędrówka,
moc-panowanie na żywiołem wody
Historia wilka przed dołączeniem do watahy-Żyłam w małej watasze. Nie miała nazwy. Nie miała własnych terenów. Wiecznie wędrowaliśmy. Często znajdował nas głód. Zatrzymywaliśmy się niezbyt często. Zawsze przeganiani. Ja i moje rodzeństwo wcześnie musieliśmy stać się dorośli. Część zdechła nie mogąc znieść trudów. To była rozpaczliwa próba istnienia. Rozpaczliwe trzymanie się życia. Umierali najstarsi i najmłodsi. Ja jako najstarsza z miotu miałam największe szanse przeżycia. Ale i tak były marne. Każdy z nas był wiecznie nadąsany, mrukliwy i nieufny. Nie było miłości, zaufania, przyjaźni. Liczyła się jedynie chęć przetrwania. Gdy dorosłam zdecydowałam się odejść. Matka oświadczyła tylko"mniej gąb do karmienia" na moje zapytanie. To były ostatnie słowa w mojej watasze. Żyłam sama nadal przeganiana ale miałam poczucie wolności. Ono dawało mi siłę. Wreszcie dotarłam tutaj. Kto wie co mnie spotka.
Strony: [1]